بخش های اصلی
اصل ٢٥ - بازرسی و نرساندن نامه ها، ضبط و فاش کردن مکالمات تلفنی ، افشای مخابرات تلگرافی و تلکس ، سانسور، عدم مخابره و نرساندن آنها، استراق سمع و هرگونه تجسس ممنوع است مگر به حکم قانون .
نشریات و مطبوعات در بیان مطالب آزادند مگر آن که مخل به مبانی اسلام یا حقوق عمومی باشد. تفصیل آن را قانون معین می‌کند.
نفی استبداد، نفی استعمار، نفی عقب ماندگی و نفی بی عدالتی خواسته‌ای بیش از یکصدساله است که در جامعه‌ی ما بوجود آمد و در انقلاب اسلامی تبلور پیدا کرد. مردم از زمان مشروطه، استبداد نمی‌خواستند بلکه آزادی و حق حاکمیت بر سرنوشت خود را می‌خواستند؛ وابستگی نمی‌خواستند بلکه استقلال و روی پای خود ایستادن می‌خواستند. عقب افتادگی نمی‌خواستند و توسعه و پیشرفت می‌خواستند یعنی جامعه توسعه می‌خواست، آزادی و حاکمیت بر سرنوشت می‌خواست، استقلال با عدم وابستگی به بیگانه می‌خواست و اینها نخستین مطالبات مردم بود که
سیدعلیرضا بهشتی: مسئولان قدر مردم ایران را ندانستند/ مطبوعات باید از وضعیت فلاکت‌بار کنونی در بیایند
من به این شیوه‌ای که هر جناحی که می‌خواهد همه مسایل جناح مقابل را افشا کند شفاف سازی نمی‌گویم. نظارت باید به گونه‌ای باشد که منی که مسوولیتی دارم بدانم که در اتاق شیشه‌ای زندگی می‌کنم و دیده می شوم. قوه قضاییه سالم و کارآمد در این زمینه نقش مهمی بر عهده دارد. بگذریم از اینکه قوه قضاییه ما مشکلات خاص خود را دارد و جای تاسف است که دستگاه قضایی ناکارآمد که متاسفانه در بخشی از آن هم فساد رایج است و باید آخرین پناهگاه مردم باشد، اینگونه نیست.
علیرغم کم و کاستی‌هایی که در ادوار مختلف بوده و هست و نارضایتی‌هایی که از عملکرد برخی دولت‌های بعد از انقلاب وجود داشته، امروز مردم همچنان مانند روزهای انقلاب و سال‌های دفاع مقدس پای انقلاب ایستاده‌اند و از انقلابی که خود صاحب آن هستند دست نمی‌کشند. اما این ایستادگی و صبر مردم در برابر مشکلات نباید باعث شود کارگزاران نظام به مطالبات و خواسته‌های مردم بی‌توجه باشند.
برخی انقلاب را ناشی از محرومیت مادی و اقتصادی می دانند، نه ماهیت سیاسی، فرهنگی و مذهبی؛ به ویژه اینکه طبقه محروم احساس کند طبقه برخوردار عامل محرومیت اوست. عده ای نیز ارزش های انسانی مانند عدالت و آزادی را ریشه انقلاب معرفی می کنند... بسیاری از انسان ها حاضر هستند در محرومیت مادی باشند، اما ظلم و نبود آزادی را تحمل نمی کنند. در واقع برخی آزادی تفکر و بیان را به رفاه اجتماعی ترجیح می دهند. بسیاری از انقلاب ها با هدف آزادی خواهی و رسیدن به حقوق اجتماعی شکل گرفته است.
به نظر ما از جمله کارهایی که در آستانه چهلمین سال انقلاب و در دهه فجر باید صورت بگیرد، بازخوانی خواسته‌های مردم و تحقق وعده‌هایی است که رهبران انقلاب در برقراری نظام اسلامی داده بودند. به یقین کارهای بزرگ، حیاتی و زیربنایی در سال‌های پس از پیروزی در ایران صورت گرفته، دست اجانب از کشور کوتاه و ملت ایران به پاره‌ای از اهداف مهم خود نایل شده است، اما نباید از کژی‌ها و کاستی‌های سیاست داخلی و خارجی و نقدهایی که بر سیاست‌های گذشته وارد است، چشم پوشید.
بر اساس نظرسنجی‌هایی که به طور روندی انجام می‌شود، وضعیت امید به آینده در سال‌های پیش از آقای روحانی و سال‌های ابتدایی حضور ایشان در کسوت رئیس‌جمهور بسیار زیاد بود، اما این میزان امروز به نقطه خیلی کمی رسیده است و همین متغیر نا امیدی نسبت به آینده باعث شده که مردم احساس کنند دیگر جریان سیاسی فعلی و شخص آقای روحانی نیز نمی‌تواند به آنها کمک کند و همین باعث شد که اعتراضات شکل بگیرد.
پیگیری لازم به‌صورت مجموعه‌ای و به‌صورت فردی را داشته‌ایم که الحمدالله به نتیجه رسیده است تا جایی که اطلاع دارم اکثریت بازداشت‌شده‌ها آزادشده‌اند البته پیگیر هستیم اگر دلیل خاص و محکمه‌پسندی وجود ندارد باید الباقی افراد هم آزاد شوند... هنوز پیگیری که منتج به نتیجه بشود را نداشتیم اما پیگیر هستیم اطلاع دقیق از تعداد بازداشتی ها نداریم الا آنچه در رسانه‌ها اعلام شد.
لازم است تعادلی میان تمامی دستورهای دینی داشته باشیم. به‌عنوان مثال وقتی اسلام از امر به معروف و نهی و منکر صحبت می‌کند، منظوری مشخص و جامع درنظر دارد. اگر مردم ببینند امر به معروف و نهی از منکر همان‌طور که در مورد حجاب رعایت می‌شود، در مورد عدالت اجتماعی و اقتصادی و همچنین انتقاد از مدیران عالی‌رتبه رعایت می‌شود، طبیعتاً می‌پذیرند اما وقتی ببیند توجهی به این مسائل نمی‌شود و صرفاً به اموری همچون حجاب توجه دارند، امر به معروف به مسئله‌ای ناخوشایند برای جامعه تبدیل می‌شود. بنابر این باید تعادل میا
وحدت امت اسلامی عقیده ماست نه سیاست ما. ما به جمهوری اسلامی معتقدیم ولی معتقدیم که باید اصلاحات انجام شود چراکه برای بقای نظام ضروری است تا رضایت مردم گرفته شود. ما معتقدیم که حکومت ما حکومتی نیست که با زور بر مردم حکومت کند.