اصل ٢٥ - بازرسی و نرساندن نامه ها، ضبط و فاش کردن مکالمات تلفنی ، افشای مخابرات تلگرافی و تلکس ، سانسور، عدم مخابره و نرساندن آنها، استراق سمع و هرگونه تجسس ممنوع است مگر به حکم قانون .
نهضت آزادی ایران، با تاکید مجدد بر ضرورت به کارگیری شیوه های اصلاح طلبانه در مقابل شیوه های براندازانه و تصریح بر اصلاحات تدریجی، به عنوان تنها روش ممکن و مطلوب برای بهبود اثر بخش شرایط موجود و رها شدن از بحران های دست به گریبان جامعه، پایبندی اش را به آرمان های نخستین انقلاب و تعهدش را به تلاش در جهت دستیابی این آرمان ها اعلام می کند و بار دیگر بر فراهم کردن زمینه های لازم برای تحقق راهکار وفاق و گفت و گوی ملی (که رفع حصر از سه محصور بزرگوار می تواند نخستین گام آن تلقی شود) و نیز بازگشت به اصول
من از همه نهادها، ارگانها و شورای نگهبان می خواهم که راه انتخابات را سهل کنند. اسلام گفته که اگر ۴۰ نفر شهادت دهند فردی که از دنیا رفته آدم خوبی بوده حتی اگر بد باشد خداوند او را می بخشد اما حالا اگر ۴۰۰ نفر، یک جناح و چند میلیون شهادت دهند یک آدمی خوب است، کافی نیست..راه قانونی را سهل کنیم. احراز صحت و سلامت و شایستگی را سهل کنیم و مردم را احرازها مشارکت دهیم. با مردم مدارا کنید و بگذارید همه سلیقهها در انتخاباتها شرکت کنند تا آنجا که من میفهمم و تجربه دارم و منتخب مردم هستم می گویم که راه..
بههرحال اعتراض نشانه مطالبه است و به این معناست که مردم به آنچه میخواستند نرسیدهاند. اینکه عمق این مطالبات چه مقدار است و دامنه اجتماعی این خواستهها چقدر گستردگی دارد بحثهایی است که نیاز به مطالعات مشخص دارد تا بتوان روی آن یک قضاوت صحیح کرد. اما معتقدم بخشی از اینکه چرا ما بهرغم این مبارزات طولانی نتوانستیم به خواستههایمان برسیم و یا آن اندازه که باید به مطالبهها و خواستههایمان دست پیدا نکردیم را باید بهحساب ناپیگیری گذاشت.
تقریبا از ابتدای جمهوری اسلامی همه مقامات رده بالا، روسای جمهور، روسای مجلس، قائم مقام رهبری، نخست وزیر بعد از اینکه از مناصب خود کنار رفته اند عموما یا به حبس یا به حصر کشیده شده اند... با انجام این آسیبشناسیها ان شاالله برای همیشه این بیماری ریشه کن شود، این واقعا یک بیماری در جمهوری اسلامی است.
اگر قرار باشد امری در جامعه تحقق پیدا کند فقط با شعار، سخنرانی و وعده دادن کار به نتیجه نمی رسد؛ نیازمند نهادینه شدن این موضوع در اسناد برنامه ریزی و جایگاه های تصمیم گیری و تصمیم سازی نظام و به تبع آن نیازمند بودجه است. نمی شود زنان را فقط برای پای صندوق های رأی بخواهیم. زنان ما آنقدر نجیب هستند که همان موقع هم می آیند؛ چون بحث آنها مصلحت مردم است و مصلحت مردم برای آنها مهم است و مصلحت شخصی، گروهی و حتی مصلحت زنان در اولویت بعدی آنها قرار می گیرد.
من به این شیوهای که هر جناحی که میخواهد همه مسایل جناح مقابل را افشا کند شفاف سازی نمیگویم. نظارت باید به گونهای باشد که منی که مسوولیتی دارم بدانم که در اتاق شیشهای زندگی میکنم و دیده می شوم. قوه قضاییه سالم و کارآمد در این زمینه نقش مهمی بر عهده دارد. بگذریم از اینکه قوه قضاییه ما مشکلات خاص خود را دارد و جای تاسف است که دستگاه قضایی ناکارآمد که متاسفانه در بخشی از آن هم فساد رایج است و باید آخرین پناهگاه مردم باشد، اینگونه نیست.
علیرغم کم و کاستیهایی که در ادوار مختلف بوده و هست و نارضایتیهایی که از عملکرد برخی دولتهای بعد از انقلاب وجود داشته، امروز مردم همچنان مانند روزهای انقلاب و سالهای دفاع مقدس پای انقلاب ایستادهاند و از انقلابی که خود صاحب آن هستند دست نمیکشند. اما این ایستادگی و صبر مردم در برابر مشکلات نباید باعث شود کارگزاران نظام به مطالبات و خواستههای مردم بیتوجه باشند.
برخی انقلاب را ناشی از محرومیت مادی و اقتصادی می دانند، نه ماهیت سیاسی، فرهنگی و مذهبی؛ به ویژه اینکه طبقه محروم احساس کند طبقه برخوردار عامل محرومیت اوست. عده ای نیز ارزش های انسانی مانند عدالت و آزادی را ریشه انقلاب معرفی می کنند... بسیاری از انسان ها حاضر هستند در محرومیت مادی باشند، اما ظلم و نبود آزادی را تحمل نمی کنند. در واقع برخی آزادی تفکر و بیان را به رفاه اجتماعی ترجیح می دهند. بسیاری از انقلاب ها با هدف آزادی خواهی و رسیدن به حقوق اجتماعی شکل گرفته است.
به نظر ما از جمله کارهایی که در آستانه چهلمین سال انقلاب و در دهه فجر باید صورت بگیرد، بازخوانی خواستههای مردم و تحقق وعدههایی است که رهبران انقلاب در برقراری نظام اسلامی داده بودند. به یقین کارهای بزرگ، حیاتی و زیربنایی در سالهای پس از پیروزی در ایران صورت گرفته، دست اجانب از کشور کوتاه و ملت ایران به پارهای از اهداف مهم خود نایل شده است، اما نباید از کژیها و کاستیهای سیاست داخلی و خارجی و نقدهایی که بر سیاستهای گذشته وارد است، چشم پوشید.
نفی استبداد، نفی استعمار، نفی عقب ماندگی و نفی بی عدالتی خواستهای بیش از یکصدساله است که در جامعهی ما بوجود آمد و در انقلاب اسلامی تبلور پیدا کرد. مردم از زمان مشروطه، استبداد نمیخواستند بلکه آزادی و حق حاکمیت بر سرنوشت خود را میخواستند؛ وابستگی نمیخواستند بلکه استقلال و روی پای خود ایستادن میخواستند. عقب افتادگی نمیخواستند و توسعه و پیشرفت میخواستند یعنی جامعه توسعه میخواست، آزادی و حاکمیت بر سرنوشت میخواست، استقلال با عدم وابستگی به بیگانه میخواست و اینها نخستین مطالبات مردم بود که