انجمن اسلامی دانشجویان دموکراسی خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران در نامه به وزیر علوم دولت کودتا :

انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران و علوم پزشکی در نامه ای خطاب به کامراندانشجو وزیر علوم، نسبت به سخنان اخیر او که که نوید "با خاک یکسان کردندانشگاه های غیر اسلامی " را داده بود اعتراض کردند. 

متن کامل نامه به شرح زیر است:

  نامه ای از بطن دانشگاه با خاک یکسان شده ، خطاب به آقای کامران دانشجو

 آقای کامران دانشجو

 نوید بازگشایی دانشگاه ها در سال تحصیلی جدید با سخنان اخیر جنابعالی درمیان جمعی از شبه نظامیان به اصطلاح دانشجو ، نشان از فصل تازه ای ازتداوم سیاست برخورد و حذف حداکثری در دانشگاه داشته است.برایمان چندان عجیب نمی نمود که وزیر علوم دولت کودتا، از با خاک یکسان کردن دانشگاه سخن بگوید.

 چنان که ، هم اکنون نیزما بر ویرانه های دانشگاه به تحصیل علم نشستهایم. ویرانه ای که ماحصل پنج سال سرکوب ،پنج سال تحقیر استاد و دانشجو ،پنج سال حذف بوده است. گمان مان بر آن است که فضای کنونی دانشگاه با وجودگیت های حفاظتی ، آمد و شد های شبه نظامیان ، برگزاری مراسم روضه خوانی ،تخریب دفاتر تشکل ها و کانون های روشنفکری و سیاسی به بهانه های واهی چونمشکلات اساسنامه ای ، بازداشت فعالین دانشجویی و محکوم نمودن آنان دربیدادگاه های کودتا گران شباهت عجیبی با ویرانه یافته است ، نه دانشگاه!

 از کدام دانشگاه سخن می گویید؟ مگر غیر از این است که امروز اگر احدی درنقد تلقی شما و هم مسلکانتان از بسیج ، دین ، آزادی و یا هر مقوله ی دیگریسخن بگوید، حسابش با داغ و درفش و زندان است.

 از کدام دانشگاه سخن می گویید؟ دانشگاهی که گاه و بیگاه مورد هجمه یچماق به دستان و ضربه ی باتوم هایشان له می شود و باز ققنوس وار از میانخرابه های سرکوب، برای دیکتاتور مآبان قامت راست می کند؟ و یا یحتمل ازدانشگاهی سخن رانده اید که خوابگاه دانشجوی اش به میدان تیر و به خاک و خونکشیده شدن فرزندان این سرزمین بدل گشته است؟

 آقای دانشجو

 با بازیچه قرار دادن و حصار کردن مذهب بر گرد دانشگاه، از یک طرف دین رااز سکه انداخته اید و از طرف دیگر دانشگاه را ( طبق شاخص های بین المللی)از تولید علم عقیم کرده اید که اینجا دیگر از ساختن آمارهای دروغینعاجزید. چه آنکه شما نه درد دین دارید و نه پیشرفت و توسعه کشور برایتانمهم است که دلبستگی تان به حفظ این قدرت نامشروع و آلوده به خون، ریشهویرانی های دانشگاه و کشور است.

 تصورما بر این است که جنابعالی دانشگاه را با سمت قبلی تان اشتباه گرفتهاید. بله ، شما در این گمانید که شایستگی تکیه زدن بر کرسی روسا و اساتیددانشگاه را افسران نظامی دارند ، آن هم از نوع بسیجی شان!

آیا بهانه ی بازنشستگی سالهای گذشته تان برای حذف اساتید دگراندیش کافینبود ، که امروز با بهانه ی مضحک نداشتن استحقاق علمی اساتید مان را ازجایگاه به حق شان محروم می کنید؟

بر تار عنکبوت تکیه زده اید، چه فریاد دانشجو همچنان همان نوای سابق است. این بار بلند تر و رساتر، دانشگاه پادگان نیست.

 آقای دانشجو

وقتی به حافظه تاریخی مان رجوع می کنیم، در طی این سالها تنها صدای اذان سرکوب از بلندای کاخ اظالم تان شنیده شده است.

 هنوز فراموش نکرده ایم تیر 78 را ، خرداد 82 ،اردیبهشت 85 ، آذر 86 ، بهمن 87 ، و تک تک روزهای سال هزار وسیصد و هشتاد وهشت را. به نظر نمی رسد که شما هم فراموش کرده باشید. پس از چه روست این همه تهدید تان به ستم؟

 آقای دانشجو

 علی رغم ادعا های شما امروز تعداد مساجد و نماز خانه های دانشگاه هابعضا" دو رقمی است ، حضور روحانیون در سمت های مختلف و در جای جای دانشگاهچشم گیر و مشکوک است که قدرت بعضی از اینان بسیار بیشتر از روسای انتصابیاست، مراسمات مذهبی و شبه مذهبی که دستاویزی برای حضور شبه نظامیان دردانشگاه شده است با هزینه های هنگفت و پذیرایی های بی مناسبت بصورت مجللبرگذار می شود.

 اما آقای دانشجو

 چیزی که در دانشگاه وجود ندارد استقلال و آزادی آکادمیک است. حقی که شمااز دانشجویان و اساتید سلب کرده اید . امروز بندهایی بر دانشگاه تنیده ایدکه جامعه دانشگاهی را در تولید و تدریس علم و آموزش ، ابداع و انتقال دانشبشدت در تنگنا قرار داده اید.

 به گمان مان این ترس که از بازگشایی دانشگاه با تمام پیکر سوخته اش درتک تک حجره های وجودتان رخنه کرده است، تنها ریشه در شخص شما ندارد. همچنان که رعشه ی این هراس را بر قامت بزرگانتان نیز دیده ایم ، آنگاه که ازتشدید برخوردهای انضباطی و لزوم کنترل دانشجویان فرمودند.

 آقای دانشجو

 از چه می هراسید؟ خیل عظیم محرومیت از تحصیل ها ، بازداشت ها ، احکامسنگین کمیته انضباطی و حضور گسترده شبه نظامیان به اصطلاح بسیجی با سهمیه40 درصدی ،اخراج اساتید و محاکمه ی دانشجویان زخم خورده از فاجعه ی حمله بهکوی دانشگاه در بامداد 25 خرداد سال گذشته شما را بس نبود که با تهدید هایمکرر سعی در تخریب فضای فکری و امنیتی دانشگاه دارید؟

 آقای دانشجو

 در طی این سالیان، دانشگاه بر پیکر نحیفش هم گلوله دیده است ، هم باتوم واشک آور و هم تجاوز به حریم اخلاقی دانشجو، هنوز داغ واقعه هتک حرمتدانشجوی دانشگاه زنجان ، نه از یاد ما رفته و نه از جبین ناپاک هممسلکانتان پاک شده است.

 جناب آقای دانشجو

 دست از پیکر زخم خورده ی دانشگاه بردارید. هرچند گمان نمی بریم که میخ آهنین ما در سنگ سخت فایده طلبی تان فرو رود.

ما دانشجویان دموکراسی خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران بار دیگربا تمام قوا هم صدا با جنبش همیشه پایدار دانشجویی ایران فریاد بر می آوریمکه دانشگاه همچنان آخرین سنگر آزادی باقی خواهد ماند و تمام تلاشتان باتهدید برای ایجاد فضای رخوت در دانشگاه ، آب در هاون کوبیدن است.ودانشجویان تا رسیدن به خواسته های به حق خویش در مسیر آزادیخواهی پیشخواهند رفت.

انجمن اسلامی دانشجویان دموکراسی خواه دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران

شهریور 89