روزخبرنگار

روز ١٧ مرداد روز خبرنگاراست. روز ١٧ مرداد سال ٧٧ محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی در مزار شریف افغانستان به دست طالبان شهید شد و جان بر سر پیمان حرفه ای خویش نهاد. این واقعه تلخ و دردناک که در دومین سال استقرار دولت اصلاح طلب خاتمی و بهار مطبوعات ایران رخداد، به پشنهاد « انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران » و استقبال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به تصویب شورای فرهنگ عمومی رسید و از آن پس این روز بنام « روز خبرنگار » در تقویم کشور ثبت و گرامی داشته می شود، به امید آنکه زان پس جان خبرنگاری در ایران و جهان بواسطه شغلش گرفته نشود و به مهلکه نیافتد اما هیهات ...
« انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران »، که خود بانی این روز بود، تا پایان دولت خاتمی که مجری مسابقه جشنواره مطبوعات بود، این روز را فرصتی برای انجام مراسم قدردانی از روزنامه نگاران برتر کشور می دانست، و هرساله این روز را درسالن کوچک خود با حضور روزنامه نگاران گرامی می داشت. با روی کارآمدن دولت احمدی نژاد وکنار زدن انجمن از جشنواره مطبوعات و سنگ اندازی ریز و درشت در مسیر فعالیت های این نهاد صنفی، به رغم مشکلات حادث بازهم انجمن با حضور اعضا اینروز را برای گرامیداشت روزنامه نگاران برپا می داشت تا اینکه در سال ٨٨ و پس از انجام کودتای انتخاباتی، درست در آستانه « روز خبرنگار » و درحالی که قرار بود مجمع عمومی سالانه انجمن برگزار شود، بدستور قاضی مرتضوی، دادستان وقت تهران و قاتل مطبوعات و دشمن روزنامه نگاران، ماموران شبانه به پلمپ درب ساختمان انجمن صنفی اقدام کردند و روز بعد که روزنامه نگاران برای برگزاری روز خبرنگار و مجمع عمومی به خانه خود مراجعه کردند، در را بروی خود بسته دیدند و حاکمیت کودتایی و اقتدارگرا اینگونه به پاسداشت روز خبرنگار پرداخت! و متاسفانه تاکنون درب این خانه بروی صاحبانش بسته مانده است.
در روز خبرنگار قرار بود از مقام و منزلت و جایگاه خبرنگاران کشورمان تقدیر و تجلیل شود اما از زمان روی کارآمدن دولت احمدی نژاد، حاکمیت یکدست اقتدارگرایان تلاش فراوان کرد تا با مصادره این روز و برگزاری مراسم های تشریفاتی، وضعیت اسف باری را که دامنگیر فعالیت های رسانه ای و روزنامه نگاران ایران کرده بود پرده پوشی کند، و گویا به رغم تغییر دولت با رای ملت با تاسف این سنت نهادینه شده و تغییر چشمگیری دراین زمینه بوجود نیامده است و خوشمزه اینکه نهادهایی که بیشترین نقش و سهم را درسرکوب آزادی مطبوعات و روزنامه نگاران ایران دراین سالها داشتنه اند به مناسبت این روز با صدور بیانیه و برگزاری مراسم در پی ارج نهادن به خبرنگاران و اهالی رسانه برمی آیند !
توقیف پی در پی مطبوعات آزاد و مستقل و به بند و زنجیر کشیدن دهها روزنامه نگار در دولت کودتایی احمدی نژاد کمترین تردیدی دراین باره که ایران به بزرگترین زندان روزنامه نگاران تبدیل شده بود و مقامات حاکم زندانبان آنان، برجای نگذاشت. تنها در چهار سال و در پی کودتای انتخاباتی سال ٨٨ بیش از ٢٠٠ تن از روزنامه نگاران بازداشت و زندانی و به مجازات های حیرت انگیز سال ها جس و محرومیت از فعالیت های مطبوعاتی محکوم شدند و غالب اینان ماهها سلول انفرادی را تحمل و در بدترین شرایط در زندان به سر بردند. روزنامه نگارانی همچون احمد زیدآبادی، عیسی سحرخیز، مسعود باستانی، کیوان صمیمی، بهمن احمدی عمویی، مهدی محمودیان، علیرضا رجائی، محمدرضا مقیسه، ژیلا بنی یعقوب، ریحانه طباطبائی، بدرالسادات مفیدی، و...، که تنها و تنها بدلیل روزنامه نگاری و اطلاع رسانی درست و صادقانه گرفتار اینهمه بلیه و زندان شدند. علاوه کنید براین وضعیت توقیف و تعطیلی بیش از ده ها روزنامه و نشریه مستقل و آزاد اصلاح طلب را که موجبات بیکاری بسیاری از روزنامه نگاران را فراهم آورده و برناامنی شغلی و عدم استقلال حرفه ای اهل رسانه دامن زد، و دراین مسیر پلمپ و تعطیلی دفتر « انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران » جای کوچکترین فریاد و حمایتی رااز اینهمه روزنامه نگار آسیب دیده و بیکار باقی نگذاشت. و مجموعه این شرایط مهاجرت بسیاری از روزنامه نگاران با تجربه را برای حفظ جان و شغلشان از کشور دامن زده و آنها را آواره دیار غربت کرد، و البته اینگونه نبود که حاکمیت اقتدارگرا به این بند و بست اهالی مطبوعات و روزنامه نگاران بسنده کند بلکه با اعمال فیلترینک در اینترنت وارسال پارازیت بر روی ماهواره ها در صدد برآمد که چشم و گوش ایرانیان داخل را بروی هر پیام و خبری که افشاگر استبداد و مظالم و مفاسد قدرت حاکم بود، ببندد و تمام مجاری و منافذ اطلاع رسانی واقعی را بروی ملت مسدود نماید، و قطعا اگر می توانستند همچون کشورهای کمونیستی سابق به دور کشور دیوارآهنین می کشیدند و به مردم اجازه نمی دادند که جز رادیوی یک موج داشته باشند! اما روزگار، روزگاری دیگر شده، روزگاری که فن آوریهای ارتباطات همه دیوارهای آهنین و مرزهای ملی را فروریخته و اخباررا بردوش ماهواره ها و ثانیه ها سوارکرده و بر پستوی هرخانه ای در هرگوشه ای از عالم فرو می نشاند، و از طریق یک رایانه یا موبایل می توان با همه جهان پیوند خورد.
در این جهان " هرشهروند یک رسانه " شده است، و اینگونه بود که همه بگیر و ببندهای حاکمیت یکدست اقتدارگرای پس از کودتای انتخاباتی سال ٨٨ با انتخابات ریاست جمهوری سال ٩٢ نقش برآب شد، و باردیگر واقعیت جامعه ایران و جنبش اصلاحات و سبز همچون آفتاب برآفاق سایه افکند، و به رغم اعمال نظارت استصوابی و همه محدودیت ها، صندوق های رای تسخیر و نامزدی را که پیام تحول و اصلاحات می داد، برکرسی ریاست جمهوری نشاند و در سایه شعار " تدبیر و امید " که دولت روحانی برای خود اعلام کرد انتظار می رفت تا عصر جدیدی را در حیات ایرانیان رقم زند... هرچند تاکنون به رغم گام های بلندی که این دولت در عرصه سیاست خارجی و ساماندهی اقتصاد داخلی برداشته است اما نتوانسته است به وعده های خود در زمینه سیاست داخلی و به ویژه آزادی های سیاسی و مدنی بدلیل مقاومت و کارشکنی های اقتدارگرایان در نهادهای حاکمیتی عمل نماید و به مطالبه های جاری در جامعه پاسخگو باشد.
همزمان با فرارسیدن « روز خبرنگار »، عمر سه سالگی دولت روحانی به سر آمده و تنها یکسال فرصت برای عمل به وعده هایش باقی مانده است، و سوگمندانه باید گفت انتظارت جامعه روزنامه نگاری کشور از دولت برآورده نشده است. روحانی که در اولین مصاحبه مطبوعاتی خود پس از انتخاب شدن، و در پاسخ به خواسته روزنامه نگاران برای بازگشایی دفتر « انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران »، وعده بازگشایی این نهاد را داد تاکنون از عمل به این وعده اش بازمانده است، ضمن اینکه در سه سال گذشته نیز چندین نشریه توقیف و چندین روزنامه نگار بازداشت و زندانی شده اند. هرچند این بند و بست ها از سوی هیات نظارت برمطبوعات و قوه قضائیه انجام شده و سخنگوی قوه قضائیه بارها از مخالفت این قوه با بازگشایی دفتر « انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران » سخن گفته است اما دولت روحانی و وزاری مرتبط نیز موضع و اقدام قاطع و روشنی دراین باره اعلام و انجام نداده اند، که در نامه سرگشاده اخیر انجمن به ریاست جمهوری بدان اشاره و شرح داده شده است. خلاصه اینکه کارنامه دولت روحانی تاکنون در این باره نمره قبولی نگرفته است. البته هنوز جامعه روزنامه نگاری کشور به " تدبیر و امید " این دولت دلبسته اند، و امیدوارند که « روز خبرنگار » پنجره ای بسوی فردای بهتر برای روزنامه نگاران و آزادی مطبوعات در کشورمان با عمل به وعده رئیس جمهوری در پاسخ به درخواست بازگشایی « انجمن صنفی روزنامه نگاران ایران » باشد.

این روز را به همه روزنامه نگارانی که در پی انجام وظیفه حرفه ای و اطلاع رسانی درست و صادقانه به دیگران هستند و دراینراه همه سختی ها و بلایا را به جان خریده و می خرند و حاضرند جان بر سر حرفه خویش نهند تبریک گفته و سلامتی همه خبرنگاران متعهد و آزادی روزنامه نگاران در بند را آرزو دارم .