شرم سکوت در جنایت!

آنگ سان سوچی، سیاستمدار، دیپلمات، نویسنده و مدافع حقوق بشر برمه‌ای است. او تحت تأثیر فلسفه بدون خشونت گاندی و به ویژه مفاهیم بودایی و با هدف مبارزه برای دموکراسی وارد سیاست شد. در دوران مبارزه شعارش «اتحاد، نظم، عشق» بود و اتحادیه ملی دموکراسی را تاسیس کرد که از مقبولیت زیادی در سراسر میانمار برخوردار بوده است. در این مسیر او ۱۵ سال در حصر خانگی نظامیان حاکم بر میانمار (برمه) قرار گرفت و در سال ۲۰۱۰ آزاد شد.

او تاکنون جوایزی همچون جایزه صلح نوبل (۱۹۹۱)، لژیون دونور فرانسه، جایزه ساخاروف (روسیه)، نشان افتخار آزادی رئیس‌جمهوری، جایزه بین‌المللی سیمون بولیوار (ونزوئلا)، جایزه جواهر لعل نهرو برای تفاهم بین‌المللی از دولت هند (۱۹۹۲) و جایزه اولاف پالمه را از سوئد دریافت کرده است. اما موجب شرم و حیرت فراوان است که علیرغم جنایت نسل کشی مسلمانان که سالهاست در آن کشور ادامه دارد، وی به عنوان رهبر میانمار در قبال کشتار و سوزاندن، و شکنجه و آواره کردن گسترده مسلمانان همچنان به سکوت خود ادامه داده است، موضوعی که حتی اخیرا مورد انتقاد گزارشگر سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر برمه نیز قرار گرفته است.

اگرچه همه ادیان و مکاتب اخلاقی و به ویژه ادیان الهی به صلح و برابری و همزیستی دعوت کرده اند ولی سوء برداشت و یا سوء استفاده ابزاری از دین، عاملی برای انجام خشونت ها و جنایات ضد بشری می شود. ما این تجربه تراژدیک را در دوران معاصر به کرات شاهد بوده ایم. جنایات یهودی های صهیونیست در فلسطین، مسیحیان افراطی در بوسنی و هرزگوئین و مسلمانان طالبانی و داعشی در سوریه و عراق و افغانستان از جمله این گونه جنایات ضد بشری است.