بخش های اصلی
جبهۀ مشارکت ایران اسلامی در حمایت از مهدی محمودیان، گزارشگر فجایع اخلاقی زندان رجائی شهر کرج بیانیه ای به شرح زیر صادر کرد :
بنام خدا
آینه چون روی تو بنمود راست- خود شکن آئینه شکستن خطاست
مهدی محمودیان، آزادۀ دربند در زندان رجائی شهر کرج به حکم شرف حرفۀ خبرنگاری، فجایعی را که خود در آن زندان شاهد بوده است بر قلم رانده و ملت ومسئولین را از آن آگاه کرده است. مسئولان وی را بخاطر این ذنب لا یغفر به سلول انفرادی منتقل کرده و ملاقات هفتگی اش با خانواده را برای مدت سه ماه ممنوع کرده اند. آنها با این کار صورت مسأله را پاک و خیال خام خود را آسوده کرده اند. گویا این است نتیجه مدیریت مجتهدی به زعم آقایان جوان و پر انرژی، بر دستگاه قضا ، که قرار بوده است ویرانه ای را که از اسلاف ویرانگر خود تحویل گرفته است آباد کند. متأسفانه چندیست این سنت در دستگاه قضائی کشور ثابت است که هر که تازه می آید بر ویرانگی گذشته، لابد بقدر فضیلت(!) خود، می افزاید.
اگر درد دین و مردم در مسئولین قضائی وجود می داشت جا داشت حداقل یک نفر یافت شود که از خواندن گزارش محمودیان احتمال صحت بدهد و لحظه ای به خود آمده و بر خود بلرزد. آنگاه چه بسا سر و ریش می تراشید و با لباس مبدل شبی را در آن زندان به صبح می رساند و اگر حقیقت را آنگونه که محمودیان بازگو کرده نمی یافت آنگاه دستور می داد او را شمع آجین کنند.
قرار نبود که حاصل انقلاب اسلامی و مردمی سال 57 در زندانها این باشد که امروز هست. قرار بود زندانها دانشگاه باشند و قرار نبود آینه های حقیقت نما شکسته شوند و مجیز گویان وارونه نما قدر ببینند و در صدر نشینند. قرار بود شهروند یک لا قبا جرأت کند به حاکم خود بگوید که اگر کج بروی با همین شمشیر کج تو را راست می کنم.
مهدی محمودیان که به جرم افشای زندان مخوف کهریزک و شناسائی مدفن پنهان شهدای جنبش سبز در بهشت زهرا و به جرم انتشار اخبار جنبش که به اقتضای حرفۀ شریف خبرنگاری خود انجام داده است در حال گذراندن دوران محکومیت خویش است نتوانست چشم بر فجایع تلخی که در زندان رجائی شهر، که نمونه ای از زندانهای کشور آن هم در نزدیکی پایتخت است، می گذرد ببندد و با آگاهی از اینکه او را بخاطر این فاش گویی عذاب و از حقوق متعارف یک زندانی محروم خواهند کرد از بیان حقیقت صرف نظر نکرد تا گواهی باشد بر راستی و درستی خبرنگاران و روزنامه نگاران دربند و اسطوره های حق گو و حق طلبی که بخاطر پاسداری از شرف قلم اکنون در زندانهای کشور روزگار می گذرانند.
ما به وجود این عزیزان و بخصوص محمودیان عزیز که عضو سرفراز جبهۀ مشارکت ایران اسلامی است افتخار می کنیم و همین ایستادگی ها و پایمردی هاست که ما را به آینده جنبش و پیروزی آن امیدوار می سازد.
ما نگران سلامتی عزیزان دربند از جمله محمودیان عزیز که در اعتراض به رفتار مسئولان زندان در اعتصاب غذای خشک بسر می برد هستیم و از او که اکنون پیام خویش را رسانده است مصرانه می خواهیم که سلامتی خویش را بیش از این به خطر نیاندازد. چرا که ملت و کشور به آزادگانی چون او سخت نیازمندند.
خانوادۀ شریف و مقاوم محمودیان، که پیام رسانان شایسته ای برای آزادۀ دربندشان بوده اند، بدانند که ملت، قدرشناس همۀ سختی هایی ست که مهدی و آنان و بخصوص فرزند خردسالش متحمل می شوند. دور نباشد روزی که این سختی ها میوۀ شیرین پیروزی را برای ملت و کشور به ارمغان بیاورد. به امید آن روز!
جبهۀ مشارکت ایران اسلامی
25/2/90