تفاهم بر سر مقابله با خشونت

این روزها هركس نگاهی از سر تامل به تاریخ معاصر، جوامع پیرامونی و مسائل پیش روی جامعه می‌كند، نمی‌تواند به سادگی از كنار تجمعات، اعتراض‌ها و ناامنی‌های نقاط دور و نزدیك كشور بگذرد. در داوری نهایی نسبت به آنچه در سال‌های اخیر در كشورهای همسایه گذشت مانوئل كاستلز اثری خواندنی به نام «شبكه‌های خشم و امید» دارد كه در آن هم فرصت‌ها و هم تهدیدهای ناشی از درهم‌آمیختگی میان فضای اجتماعی، سیاسی و مجازی را گوشزد می‌كند. درنگ در چنین دریافت‌ها و تجاربی فضا را برای درك همه‌جانبه‌تر چیستی و چگونگی این تجمعات و اعتراض‌های پراكنده و سرایت‌پذیر و تدبر در آغاز و فرجام آنها بیشتر فراهم می‌كند.

آنچه كشور، ملت، نظام و دولت با آن روبرو است مضمون مشتركی دارد: باید به فكر ایران، به فكر سرمایه‌ها و دستاوردهای معنوی و مادی كشور و به فكر حل و فصل ریشه‌ای انتظارات و انتقاداتی بود كه حتی ممكن است زبان متفاوتی در ابراز و اظهار خود داشته باشد؛ ایران امروز بیش از هر زمانی نیازمند گفت‌وگو و تفاهم ملی و تلاش برای دفاع از دموكراسی، اصلاحات و پرهیز از خشونت و افراطی‌گری و محدودشدن فضاهای آزاد و نقاد است. هنوز طعم شیرین برگزاری انتخاباتی آزادانه كه حاصل آن سربلندی ملت ایران در منطقه بود در دورن و بیرون كشور ما احساس می‌شود. فرصت برای پی‌گیری نتایج و وعده‌ها و برنامه‌های آن حتی با نقد و مطالبه‌گری فرصت مطلوبی است كه نباید از آن غافل شد. هنوز باید با صراحت و قوت از دولت منتخب ملت حمایت كرد تا از مسائل ریز و درشت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی چه آن‌ها كه مزمن‌اند و ساختاری و چه آن‌ها كه جدید هستند و عاملیتی مطالبه كنند.

مهم‌ترین ضرورتی كه پیش روی همه نیروها و جریان‌های سیاسی، نخبگان و فعالان مدنی و همه گروه‌ها و قشرهای اجتماعی است، این است كه نگذارند مرزهای میان مسائل جدی مردم و انتقادات و اعتراض‌های به حق و مدنی و قانونی جامعه با اراده‌های داخلی و خارجی كه میل به آشوب و آشفتگی و حربه‌ها دارند، مخدوش شود.

امروز روز تفاهم و توافق بر سر مقابله با خشونت و افراطی‌گری و روز دفاع از دستاوردهای آزادی و دموكراسی در برابر همه تلاش‌هایی است كه می‌خواهند از آرامش، امنیت و ثبات ایران انتقام بگیرند و راه دشوار اما خوش‌فرجام مردم‌سالاری را مسدود كنند.